AĞDABANLI QURBAN

Aşıq Qur­ban Mə­şədi Mə­hər­rəm oğ­lu 1859-cu il­də Kəl­bə­cə­rin Də­mir­çi­dam kən­din­də ana­dan ol­muş, son­ra­lar Ağ­da­bana kö­çə­rək öm­rü­nün so­nu­na­dək, yəni 1925-ci il­ədək orada ya­şa­mış­dır.  Azər­bay­can və fars  dil­lə­rin­də mü­kəm­məl məd­rəsə təh­sili al­mış Qur­ban Mə­şədi Mə­hər­rəm oğ­lu­nun kül­li miq­dar­da qoş­ması, gə­ray­lısı, mü­xəm­məsi, di­va­nisi, təc­nisi və s. for­ma­lar­da şer­ləri aşıq­la­rın və el-obanın dil­lər əz­bəri ol­muş­dur. Aşıq Ələs­gər kimi məş­hur us­tad­lar­la dost­luq et­məsi bir daha gös­tə­rir­di ki, Qur­ban Ağ­da­ban­lı nəin­ki öz müasirlərinə, son­rakı nə­sil­lərə də ör­nək söz sa­hibi ol­muş­dur. Aşıq Qur­ba­nın Növ­rəs İman və Bi­mar Əli ilə ma­raq­lı de­yiş­mə­ləri də yad­daş­lar­dan ya­zılı ədə­biy­yata keç­miş­dir. Onun əl­yaz­ma­la­rını oğlu, bu gün aşıq ədə­biy­ya­tın­da Dədə  zir­və­sinə  ucalan Dədə Şəm­şir qo­ru­yub sax­la­mış, ustad sənətkarın bir sıra şer­ləri son­ra­lar ki­tab­ça şək­lin­də çap edil­miş­dir.